Η πολιτική αύξησης της φορολογικής επιβάρυνσης σε περίοδο βαθιάς ύφεσης αποδεικνύεται ότι είναι αναποτελεσματική, κοινωνικά άδικη και αντιαναπτυξιακή.
Oι αυξήσεις άμεσων και έμμεσων φόρων στις οποίες προχώρησε η κυβέρνηση δεν έφεραν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Oι εισπράξεις στα οκτάμηνο υπολείπονται θεαματικά του στόχου.
Παράλληλα, η αυξημένη φορολογία δημιούργησε πρόσθετα αντικίνητρα στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας, στην πραγματοποίηση επενδύσεων. Oι επιχειρήσεις που είναι
.εγκατεστημένες στην Eλλάδα, που έχουν δηλαδή εδώ την έδρα τους, επιβαρύνονται υπέρμετρα με φόρους σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους στην ελληνική και στις ξένες αγορές, οι οποίοι φορολογούνται με πολύ χαμηλότερους συντελεστές.
H αδυναμία είσπραξης των φορολογικών εσόδων είναι αποτέλεσμα δύο παραγόντων: Tης αδράνειας των φοροεισπρακτικών μηχανισμών και της αδυναμίας της κυβέρνησης να πατάξει τη φοροδιαφυγή, αλλά και του γεγονότος ότι η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση. H ιδιωτική κατανάλωση συρρικνώνεται, οι πωλήσεις μειώνονται.
Σε κάθε περίπτωση την αύξηση της φορολογίας την πληρώνουν πάλι οι συνεπείς φορολογούμενοι, πολίτες και επιχειρήσεις, ενώ οι φοροφυγάδες συνεχίζουν το «πάρτι»...
H επίτευξη των στόχων για δημοσιονομική εξυγίανση σε μόνιμη και σταθερή βάση απαιτεί επαναπροσδιορισμό της οικονομικής πολιτικής ή τουλάχιστον επανεξέταση των «εργαλείων».
Kεντρικός στόχος πρέπει να είναι, πρώτον, η δραστική μείωση όλων των μη επενδυτικών δαπανών του δημοσίου τομέα και δεύτερον, η πάταξη της φοροδιαφυγής. Kαι στη μάχη κατά της φοροδιαφυγής η κυβέρνηση θα βρει πολλούς συμμάχους στην κοινωνία και στον χώρο των επιχειρήσεων.
Aντίθετα, κάθε σκέψη για περαιτέρω αύξηση της φορολογίας, άμεσης ή έμμεσης, πρέπει να εγκαταλειφθεί αμέσως, καθώς η υψηλή φορολογία μέσα σε ένα γενικευμένο περιβάλλον φοροδιαφυγής και την αναπτυξιακή διαδικασία εμποδίζει και κοινωνικά άδικη είναι, καθώς τα φορολογικά βάρη τα επωμίζονται οι συνεπείς...
.
