Δεν μπορεί , σίγουρα θα έχετε και εσείς κάποτε ...χτυπηθεί από τα βέλη του μικρού φτερωτού θεού έρωτα!
Σχεδόν όλοι μας όταν νιώθουμε ερωτευμένοι, βιώνουμε έντονα χτυποκάρδια, το στομάχι μας γίνεται .κόμπος ενώ τα μάτια του αγαπημένου προσώπου είναι πια το κέντρο του κόσμου! Τι προκαλεί αυτή την περίεργη κατάσταση?Φταίει το πόσο ξεχωριστό είναι το λατρεμένο μας πρόσωπο?
Οι σκέψεις του ή οι αναλογίες του? Οι επιστήμονες για άλλη μια φορά μας ..προσγειώνουν απότομα απομυθοποιώντας το ρομαντικό υπόβαθρο του έρωτα. «Όχι», μας απαντούν, «δεν ευθύνεται τίποτα από αυτά για την τρέλα σας,είναι όλα θέμα ορμονών» . Ας προσγειωθούμε λοιπόν στη βιοχημική πραγματικότητα του έρωτα.
Καταρχήν , οι φερομόνες ,ουσίες που εκκρίνονται από διάφορους αδένες και βρίσκονται κατά κύριο λόγο στον ιδρώτα μας, προσελκύουν το άλλο φύλο.Οι φερομόνες μας βοηθούν εν αγνοία μας να επιλέγουμε το σύντροφο που το γενετικό του προφίλ ταιριάζει καλύτερα στο δικό μας. Σκοπός όλης αυτής της διαδικασίας είναι η διασφάλιση των καλύτερων προϋποθέσεων για γερούς απογόνους και για τη διαιώνιση του είδους!Γι'αυτό άλλωστε και μπορεί δύο άτομα που δεν ταιριάζουν καθόλου κοινωνικά ή σε επίπεδο προσωπικότητας να είναι μαζί!
Εαν λοιπόν βιολογικά ταιριάζουμε με τον άλλο, ενστικτωδώς το καταλαβαίνουμε και πλησιάζουμε για να...μυρίσουμε καλύτερα!Στη συνέχεια, εαν βρούμε ανταπόκριση αρχίζει να εκκρίνεται ένα κοκτέιλ ορμονών που...μας αλλάζει τα φώτα!Αρχίζει έτσι η έκκριση χημικών ουσιών που θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουν εξαρτησιογόνο δράση, συγκεκριμένα η σεροτονίνη , η ντοπαμίνη , η ανδρεναλίνη και ενδορφίνες.
Oι ουσίες αυτές έχουν τις εξής δράσεις:
Σεροτονίνη: Θεωρείται η κατεξοχήν χημική ουσία που συνδέεται με την αίσθηση της ευφορίας, ενώ έχει και άλλες δράσεις, όπως η ρύθμιση της πρόσληψης τροφής, της θερμοκρασίας κ.ά. Τα άτομα που πάσχουν από κατάθλιψη χαρακτηρίζονται από έλλειψη σεροτονίνης.
Ντοπαμίνη: Ανεβάζει τη διάθεση, ενώ σχετίζεται με την ευχαρίστηση, τη σεξουαλική συμπεριφορά, τις λειτουργίες της αναπαραγωγής και τον έλεγχο των ορμονικών εκκρίσεων του εγκεφάλου.
Αδρεναλίνη: Αυξάνει την καρδιακή δραστηριότητα και το ρυθμό της αναπνοής, βελτιώνει τη μυϊκή δράση και ανεβάζει τη διάθεση. Ενδορφίνες:Πρόκειται για φυσικά οπιοειδή του εγκεφάλου, που επιδρούν στον οργανισμό όπως και η μορφίνη. Δημιουργούν μια αίσθηση ευεξίας και καλής διάθεσης, ενώ ταυτόχρονα καταστέλλουν τις περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με την αντίληψη του πόνου και την επιθετικότητα.
Αρχίζει λοιπόν ένας εθισμός που προκαλείται από το άτομο που μας ενδιαφέρει!Κάθε φορά ο οργανισμός μας ζητάει και άλλη δόση και όσο του την αρνούμαστε, άλλο τόσο τη θέλει!Για το λόγο αυτό στην αρχή των σχέσεων είμαστε τόσο ενθουσιασμένοι και ζητάμε απεγνωσμένα το νέο μας σύντροφο.
Όταν όμως με το χρόνο ο οργανισμός μας συνηθίσει την έκκριση αυτών των ουσιών ,παύουμε να νιώθουμε την αρχική ευφορία και το πάθος μας καταλαγιάζει.Είναι λοιπόν αδύνατο να μείνουμε αιώνια ερωτευμένοι αφού τελικά ,πράγματι, η συνήθεια σκοτώνει τον έρωτα! Μάλιστα, η διάσημη ανθρωπολόγος Helen Fisher έχει διατυπώσει ότι ο έρωτας είναι μία φαγούρα τεσσάρων χρόνων το πολύ!
Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει απαραίτητα το τέλος της σχέσης, αλλά μπορεί αντίθετα να είναι το πέρασμα σε ένα νέο,πιο ώριμο επίπεδο.Στο επίπεδο αυτό θέση έχουν η λογική τα κοινά ενδιαφέροντα, αλλά δεν μπορούν και πάλι να λείπουν οι αγαπημένες μας ορμόνες.Έτσι εδώ έχουμε τις ορμόνες της..τρυφερότητας, όπως είναι η ωκυτοκίνη, οι οποίες ευχαριστούν και πάλι τον εγκέφαλό μας!
Τελικά,όπως και πάλι συμβουλεύει η Fisher αν θέλετε να διατηρήσετε την τρυφερότητα ανάμεσα στο ταίρι σας και σε εσάς, και έχουν περάσει κάποια χρόνια, και εφόσον βέβαια η σχέση είναι σχεδόν υγιής, φροντίστε να έχετε συχνά σωματική επαφή. Και όταν λέει σωματική επαφή δεν εννοεί μόνο τη σεξουαλική επαφή, αλλά και το χάδι, το να ακουμπήσεις τον άλλον, να του χαϊδέψεις τα μαλλιά, να του δώσεις ένα φιλί, γιατί με ερέθισμα αυτή την επαφή, το σώμα πλημμυρίζει από την ωκυτοκίνη που είναι η ορμόνη της τρυφερότητας και του αγκαλιάσματος. Άρα λοιπόν σε επίπεδο Βιοχημείας εάν το καταφέρουμε αυτό, τότε η σχέση αντέχει και έχει και ζωή".
.
