1. «Οι άδειες των Φαρμακείων κληρονομούνται». ΨΕΜΑΤΑ.
Οι άδειες Φαρμακείου είναι προσωπικές και επιστρέφονται στο Κράτος.
2. «Οι παλιοί φαρμακοποιοί πουλάνε στους νέους την .άδειά τους, που είναι Κρατική, με «μαύρα» λεφτά». ΨΕΜΑΤΑ.
Αυτό που πουλάνε οι φαρμακοποιοί είναι η επιχείρησή τους και είναι απολύτως νόμιμο να πωλείται όπως όλες οι επιχειρήσεις στον κόσμο, και να φορολογείται για αυτό (ν. 2238/1994).
3. «Από την ώρα που θεσπίστηκαν οι πληθυσμιακοί περιορισμοί σταμάτησαν να εκδίδονται νέες άδειες και οι νέοι φαρμακοποιοί δεν μπορούν πια να ανοίξουν Φαρμακείο». ΨΕΜΑΤΑ.
Το 1998 είχαμε σε όλη την Ελλάδα 8.500 Φαρμακεία και σήμερα έχουμε πάνω από 10.000.
Και αυτά είναι ΜΟΝΟ τα νέα Φαρμακεία. Πολλές χιλιάδες άλλα έχουν αλλάξει φαρμακοποιό, με τον παλιό φαρμακοποιό να αποχωρεί και να παίρνει τη θέση του ένας νέος συνάδελφος.
4. «Οι πληθυσμιακοί περιορισμοί είναι παράνομοι». ΨΕΜΑΤΑ.
Οι πληθυσμιακές ρυθμίσεις στα Φαρμακεία είναι ΝΟΜΙΜΕΣ, υπάρχουν ανάλογες σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρώπης και έχουν κριθεί νόμιμες, απαραίτητες και επιβεβλημένες από το Ανώτατο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ( C-570/07, 1-6-2010).
Χάρη σε αυτές τις ρυθμίσεις, παρόλο που έχουμε τα περισσότερα Φαρμακεία σε όλη την Ευρώπη, αυτά είναι ομοιόμορφα διεσπαρμένα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.
5. «Μόνο παιδιά φαρμακοποιών μπορούν να ανοίξουν Φαρμακείο, και έτσι αποκλείονται τα παιδιά όλων των άλλων Ελλήνων». ΧΥΔΑΙΑ ΨΕΜΑΤΑ.
Όλοι οι φαρμακοποιοί μπορούν να ανοίξουν Φαρμακείο, είτε είναι παιδιά φαρμακοποιών είτε όχι. Χιλιάδες φαρμακοποιοί σήμερα έχουν το δικό τους Φαρμακείο χωρίς να είχαν ούτε γονείς ούτε συγγενείς φαρμακοποιούς.
Οι κανόνες αδειοδότησης Φαρμακείων είναι κοινοί για όλους ανεξαιρέτως και δεν προβλέπονται ούτε εύνοιες ούτε αποκλεισμοί κανενός είδους.
Τα Φαρμακεία σήμερα στην Ελλάδα έχουν «ματώσει» δραματικά εξαιτίας της κρίσης και των παρενεργειών της. Πολλά από αυτά αντιμετωπίζουν πια πρόβλημα επιβίωσης και είναι αμφίβολο αν θα αποφύγουν το λουκέτο.
Συνεχίζουν όμως αγόγγυστα να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον έλληνα ασθενή χωρίς να μετακυλήσουν τίποτα από τα προβλήματά τους σε αυτόν, επειδή οι φαρμακοποιοί καταλαβαίνουν την αποστολή τους και την τιμούν στο ακέραιο.
Παρόλ΄ αυτά, κάποιοι ολιγάριθμοι ανώνυμοι «συνάδελφοι», που αυτοαποκαλούνται «Φαρμακοποιοί χωρίς Φαρμακείο», πλημμυρίζουν με ψέματα και συκοφαντίες σαν τα παραπάνω τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη, σκοπεύοντας προφανώς να εκβιάσουν εξελίξεις νομοθετικής εύνοιας για ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ.
Θέλουν να βολέψουν το μικροσυμφέρον τους, και στην απληστία τους να πετύχουν τον σκοπό τους ενδύονται τον μανδύα του «αθώου» και του «κατατρεγμένου» για να υποκλέψουν τη συμπάθεια των πολιτών.
Κανείς δεν ξέρει ποιοι είναι, κανείς δεν ξέρει αν υποκινούνται από τρίτους, κανείς δεν ξέρει τίποτα για αυτούς.
Απο αναγνωστης.
