Ο άντρας είναι το ισχυρό φύλο αλλά έχει και αυτός τις ανασφάλειες, τα κόμπλεξ του, τα «θέματα» του. Δεν θα ήταν άνθρωπος αν δεν τα είχε. Πολλά από αυτά τα «θέματα» ξεκινούν από παλιά, πολύ παλιά, στην παιδική ηλικία. Την ηλικία που σε προετοιμάζει γι' αυτό που θα γίνεις όταν μεγαλώσεις. Μερικά άλλα από
.την εφηβική που επίσης είναι σημαντική ηλικία και γεμάτη κινδύνους για τα αγόρια. Αυτά τα κόμπλεξ είναι διαφόρων φύσεων και όχι μόνο σεξουαλικά, όπως πολλές κακοπροαίρετες μπορεί να νομίζουν. Η κακή οικονομική κατάσταση, ο σωματότυπος (κοντός, χοντρός, κοκαλιάρης, καχεκτικός), η δουλειά τους, οι ικανότητές τους στο σεξ είναι μερικές από τις αιτίες που δημιουργούν τις ανασφάλειες. Παρακάτω ο «Κόσμος» σάς παρουσιάζει τα πιο κοινά «θέματα» των ανδρών:
«Θέλω η κοπέλα μου να είναι παρθένα»
Μιλιούνια είναι τα αρσενικά που προτιμάνε το «αμάξι» τους να μην είναι από δεύτερο χέρι. Αυτοί οι άντρες αμφισβητούν υπερβολικά τον εαυτό τους στον τομέα του σεξ, γι' αυτό και δεν θέλουν η σύντροφός τους να έχει εμπειρία. Δεν θέλουν να συγκρίνονται με τους προηγούμενους γιατί μπορεί να επιβεβαιωθούν οι υποψίες τους (στην περίπτωση που ακόμα το υποψιάζονται). Επίσης, δεν θα κάνουν ερωτήσεις τού στιλ «ήμουν ο καλύτερός σου;», αν και θα αναρωτηθούν για τις εντυπώσεις της.
«Εγώ δεν φίλησα κατουρημένες ποδιές για να ανέβω στην επιχείρηση»
Δεν είναι «γλείφτες», σπιούνοι και ασφαλώς δεν κάνουν γαλιφιές για να ανέβουν επαγγελματικά. Από την άλλη κατηγορούν όλους τους άλλους που ανέβηκαν και εκείνοι έμειναν στάσιμοι. Το να οφείλεται αυτό σε τεμπελιά και ανικανότητα ούτε που το έχουν σκεφτεί, γι' αυτούς τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: «Εγώ είμαι ο φτωχός πλην τίμιος και οι άλλοι είναι εκείνοι που πάτησαν επί πτωμάτων». Δεν προσπαθούν ποτέ γιατί ξέρουν ότι κάποιος άλλος με μέσο θα τους πάρει τη δουλεία, οπότε γιατί να κουραστούν, χαζοί είναι;
«Πού θα πάει, θα γυρίσει ο τροχός»
Στο δημοτικό τούς έδερναν και τους τρώγανε τα μπισκότα, στο λύκειο τούς έδερναν και τους τρώγανε την κοπέλα, στο Πανεπιστήμιο τούς έδερναν και τους τρώγανε τις εργασίες. Είναι οι καρτερικοί εκδικητές που περιμένουν μία θέση δύναμης ώστε να καταδυναστεύσουν τους άλλους με τη σειρά τους. Στα πρόσωπα των υπαλλήλων, εργαζόμενων, μαθητών και γενικά υφιστάμενων που έχουν, βλέπουν πρόσωπα από το παρελθόν. Είναι οι δυναστευμένοι που αγαπούν το δυνάστη τους και ανυπομονούν να βαδίσουν στα χνάρια του. Θλιμμένα άτομα που ικανοποιούνται μόνο όταν έχουν δύναμη πάνω στους άλλους.
«Εγώ είμαι ο άντρας του σπιτιού»
Πάτερ φαμίλιες οι πιο πολλοί τους, δεν ανέχονται ισότητες και τέτοια πράγματα μέσα στο σπίτι. Εκείνοι είναι η αρχή και το τέλος, μοντερνισμοί δεν χωράνε. Ακόμα και οι πιο ελαφριές βερσιόν αυτών των συντηρητικών ενοχλούνται αφάνταστα όταν η γυναίκα τους βγάζει πιο πολλά από εκείνους ή είναι πιο επιτυχημένη. Μεγάλωσαν με την παλαιομοδίτικη αντίληψη ότι για να είναι άντρες πρέπει να υπερισχύουν τις γυναίκας. Η αλήθεια είναι πως όλους τους άντρες τους ενοχλεί όταν η γυναίκα κερνάει τον καφέ ή όταν είναι πιο αναγνωρίσιμη. Ο αντρικός εγωισμός είναι πολύ δυνατός, άλλο όμως είναι να δυσανασχετείς και άλλο να χωρίζεις ή να φέρεσαι ανώριμα και άσχημα στη γυναίκα σου επειδή φέρνει περισσότερα λεφτά στο σπίτι.
«Είμαι βαρύς και δεν σηκώνω πολλά»
Ο ορισμός τού τσάμπα μάγκα. Είναι οι κλασικοί άντρες που τρώνε ξύλο από τη γυναίκα τους σε καθημερινή βάση και ξεσπάνε στο δρόμο ή στο γήπεδο. Βέβαια, βασική προϋπόθεση είναι να τους ευνοούν οι περιστάσεις. Είναι λιμενόμαγκες όταν είναι με φίλους ή με κάποιον άγνωστό τους αλλά όταν δεν τους σηκώνει το κλίμα (παρότι είναι βαριοί και ασήκωτοι) ή μπροστά στις γυναίκες τους, είναι... γατάκια. Στην κατηγορία αυτή υπάγεται και η υποκατηγορία αντρών με το σύμπλεγμα του μπράβου. Είναι πολύ κομπλεξικοί. Δεν είναι μπράβοι αλλά θα ήθελαν να είναι και αν όχι μπράβοι τουλάχιστον ο τύπος που φέρνει κάποιος μαζί του σε καβγά. Στην παιδική τους ηλικία έχουν γίνει θύματα ξυλοδαρμού από συνομηλίκους τους αλλά ας είναι καλά οι ταινίες του Τσακ Νόρις έγιναν και αυτοί αυτό που μισούσαν. Η σκέψη ότι «θα κάνω αυτό που μου έκαναν και θα γίνω κάτι το οποίο με έχει κάνει δυστυχισμένο» για τον φυσιολογικό νου δεν είναι λογική. Ο Γκαίτε είχε πει: «Όταν αντικρίζεις κάποιον ανώτερό σου, το εγώ σου του φέρεται με αγάπη»... Μπορεί να βλέπουν τους δικούς τους νταήδες με αγάπη και να θέλουν να γίνουν σαν αυτούς.
«Πώς θα με δει έτσι»
Οι παχουλοί, αυτοί που δεν έχουν μεγάλο μόριο και γενικά όσοι δεν τα πάνε καλά με το σώμα τους, ζουν με τη φοβία ότι θα κοροϊδευτούν από τις γυναίκες. Στην πλειοψηφία τους έχουν πραγματικά σχολιαστεί έμμεσα ή άμεσα από εκείνες τις «τέλειες» που δεν έχουν ψεγάδι γυναίκες. Μέσα τους κρύβουν πολύ απογοήτευση και φόβο όχι αδικαιολόγητα αφού δεν ξέρεις τι μπορείς να ακούσεις. Εντάξει τα περιττά κιλά τα χάνεις, τι κάνεις όμως με άλλα ανατομικά χαρακτηριστικά όπως τα γεννητικά και το ύψος; Είναι η πιο δικαιολογημένη κατηγορία αφού η κακία των γυναικών μερικές φορές δεν έχει όρια.
Σαν τη μάνα μου καμία
Ναι μεν, αλλά δεν μπορείς να συγκρίνεις τη σύντροφό σου συνέχεια με τη μητέρα σου. Η μητέρα αγαπάει το γιο της, υπάρχουν, όμως, και άλλες γυναίκες που μπορεί να τον αγαπήσουν και είναι κρίμα να χαθούν ευκαιρίες που -όπως είναι γνωστό- δεν υπάρχουν πολλές. Η μάνα είναι πρώτη αλλά όχι η μοναδική.
date.gr
.
